برچسب ها: دندانپزشک اطفال در اندیشه

اگر چه بیشتر نوزادان به هنگام تولد دندان های قابل مشاهده ای در دهان ندارند، اغلب، دست کم دارای تعدادی دندان شیری در حال تکامل هستند که در حدود شش ماه پس از تولد قابل مشاهده خواهند بود.
در طول چند سال ابتدایی زندگی، تمام بیست دندان شیری ازمیان لثه ها رویش خواهند یافت. بیشتر کودکان تا سن سه سالگی تمام بیست دندان شیری خود را در دهان خواهند داشت.
در زمان رویش دندان ها، بعضی از کودکان ممکن است بهانه گیر، بی خواب و تحریک پذیر شوند، اشتهایشان را از دست داده و جاری شدن بیش از حد معمول  بزاق از دهان داشته باشتند. اسهال، نواحی قرمز روی پوست و تب در هنگام دندان درآوردن، طبیعی نیستند. اگر نوزاد در هنگام روییدن دندان ها تب یا اسهال داشته یا نا خوشی و تحریک پذیری او ادامه پیدا کند، به پزشک کودکان مراجعه کنید.
وقتی دندان رویش می یابد، ممکن است یک کیست رویشی روی لثه ایجاد شود. در نهایت دندان، این کیست را پاره کرده و از میان لثه رویش پیدا میکند. کیست های رویشی اغلب بدون ضرر هستند و باید اجازه داد خود بخود بهبود یابند.

کیست یا هماتوم رویشی

لثه برخی کودکان در هنگام آغاز رویش دندان دردناک می شود. ماساژ ملایم لثه کودک توسط انگشت پاکیزه، یک قاشق سرد یا یک تکه گاز(حوله) مرطوب می تواند تسکین دهنده باشد. گاز گرفتن حلقه های مخصوص دندان در آوردن نوزادان هم می تواند کمک کننده باشد. دندانپزشک اطفال یا پزشک اطفال ممکن است توصیه به استفاده از پستانک، حلقه های مخصوص دندان درآوردن یا مواد مخصوص بی حس کننده لثه کند.
وقتی دندان ها شروع به درآمدن کردند، آنها را با یک مسواک با سر کوچک و دارای مو های نرم و مقدار کمی آب مسواک کنید تا از پوسیدگی آنها پیشگیری شود. تا قبل از سن دو سالگی، کاربرد خمیر دندان مگر با مشورت دندانپزشک کودکان، توصیه نمی شود. در هنگام استفاده از خمیر دندان، مخصوصا خمیر دندان های دارای فلوراید باید مراقب بود تا کودک خمیر دندان را نبلعد.
پس از رویش اولین دندان و نه پس از یک سالگی، برای معاینات دوره ای و مراقبت های پیشگیری، به دندانپزشک کودکان مراجعه کنید.

حلقه های مخصوص دندان درآوردن نوزاد

شیار پوش

به احتمال زیاد با عبارت مشهور پیشگیری بهتر از درمان است موافق هستید. بهترین مصداق این جمله در زمینه  سلامت دهان و دندان است. جلوگیری از آسیب دیدن دندان از طریق روش های پیشگیرانه همیشه نتایج بهتری از ترمیم کردن دندان ها به دنبال داشته، کم هزینه تر بوده و برای کودک نیز آسان تر است.
به عنوان نمونه فیشور سیلنت یا شیار پوش دندان یکی از اثر گذار ترین روش ها به منظور پیشگیری از شروع و یا حتی متوقف کردن پوسیدگی های اولیه است. گرچه به طور طبیعی شیارهایی روی سطح جونده دندان ها وجود دارد، ولی در بسیاری از مواقع عمق زیاد این شیارها و مدخل بسیار کوچک آنها موجب می شود حتی مسواک زدن مستمر هم قادر به تمیز کردن عمق آنها نباشد، جایی که به دلیل نازک بودن مینای دندان یا حتی در مواردی عدم وجود مینا، مستعد ترین بخش دندان به ایجاد پوسیدگی است.
همواره باکتری هایی در عمق شیار های دندان وجود دارند که از مواد قندی و نشاسته ای موجود در محیط دهان تغذیه می کنند. محصول جانبی این باکتری ها اسید هایی است که مواد معدنی ساختار دندان را در خود حل کرده و به مرور زمان ایجاد پوسیدگی میکنند. فیشور سیلنت یا شیار پوش دندان، با مهر و موم کردن شیارهای سطح دندان، از دسترسی باکتری های ساکن در عمق این شیارها به مواد غذایی مورد نیاز خود جلوگیری کرده و موجب نابودی و یا غیر فعال شدن آنها می شود. علاوه بر این، شیار پوش، سطحی صاف و صیقلی بر روی سطح دندان ایجاد می کند که موجب پاکیزه سازی راحت تر دندان می گردد.
اگر مساله هزینه مطرح نبود، ایده آل آن بود که همه دندان های آسیا، تحت فیشور سیلنت تراپی قرار می گرفتند. با توجه به موضوع هزینه و فایده، دست کم باید دندان هایی که به تشخیص دندانپزشک اطفال در معرض خطر پوسیدگی قرار دارند، هر چه سریع تر فیشور سیلنت شوند.
درمان فیشور سیلنت روشی محافظه کارانه بوده و چیزی از ساختار دندان حذف نمی کند. به علاوه انجام آن چندان زمان بر نبوده و نیاز به تزریق بی حسی موضعی نیز ندارد و با توجه به این موارد، انجام آن برای کودکان بسیار به جا و منطقی است.

فیشور سیلنت